آوای‌فردا اهمیت موسیقی در جام‌جهانی را بررسی می‌کند

موسیقی محرکی برای افتخارآفرینی ورزشکاران

سایه برین_ آوای فردا: موسیقی در اکثر فستیوال‌ها و مراسم‌هایی چون افتتاحیه و اختتامیه‌ی المپیک، پاراالمپیک، المپیک زمستانی، رقابت‌های قاره‌ها و دیگر فستیوال‌های باارزش ورزشی، جایگاه ویژه ای دارد. جام جهانی فوتبال نیز از این قاعده مستثنی نیست. فدراسیون جهانی فوتبال “فیفا” برای جام جهانی که هر ۴ سال یکبار برگزار می‌شود، مراسم های افتتاحیه و اختتامیه‌ای در نظر می‌گیرد. موسیقی و دیگر ابزار‌های تبلیغاتی همواره برای فیفا و میزبان هر دوره از این مسابقات مهم بوده است. همچنین درکنار موسیقی بهره‌گیری از نماد های متعدد نیز به جذابیت های تبلیغاتی این مسابقات می‌افزاید.

آهنگ رسمی جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل،
“We Are One” “Ole Ola”
نام داشت که اثری از
“Pitbull featuring Jennifer Lopez & Claudia Leitte”
بود. در جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی ، موزیک
Waka waka
اثری از
Shakira و Freshlyground
موزیک رسمی جام جهانی بود. جام‌جهانی سال‌های ۲۰۰۶ آلمان ، ۲۰۰۲ کره جنوبی و ژاپن، ۱۹۹۸ فرانسه،۱۹۹۴ آمریکا، ۱۹۹۰ ایتالیا، ۱۹۸۶ مکزیک‌، ۱۹۸۲ اسپانیا و …. تا جام جهانی ۱۹۶۲ شیلی، دوره ی طلایی اجرای سرود‌های رسمی جام‌جهانی بود که نشان از اهمیت موسیقی در تبلیغات و مراسمات مربوط به جام‌جهانی دارد.

در فاصله‌ی این سال‌ها، انتخاب سبکی که بیشتر مورد پسند طرفداران میلیاردی فوتبال در دنیا واقع شود و خواننده ی مناسب بیش از پیش مورد توجه سفارش‌دهندگان آثار و برگزارکنندگان مسابقات قرار گرفت.

تم تمام موزیک‌های نامبرده ریتمیک، پرانرژی و هیجان آور است.
با توجه به اینکه جام جهانی فوتبال یک فستیوال بزرگ است که در راستای اهداف یک سازمان بزرگ به اسم فیفا برگزار می شود و جدا از رقابت مباحثی مثل مبارزه با نژادپرستی، شادی، اتحاد و … در این فستیوال مطرح است، انتخاب موسیقی مناسب، در خور و زیبا از اهمیت خاصی برخوردار است. شاید به همین دلیل است که موزیک “علیرضا عصار” به نام “من ایرانیم” که به تازگی برای حمایت از تیم ملی کشورمان در جام جهانی ۲۰۱۸ منتشر شد و سبک و سیاق ریتمیکی داشت؛ بیش از اثر “سالار عقیلی” به نام “یازده ستاره” مورد پسند مخاطبان قرار گرفت. آهنگ سالار عقیلی با ترانه‌ای از احسان افشاری و آهنگسازی بابک زرین به عنوان موزیک رسمی ما در جام جهانی ۲۰۱۸ منتشر شد اما برخلاف انتظار با مقبولیت عام مواجه نشد. جالب است که در این میان اثر “جناب خان” برای جام‌جهانی که در برنامه خندوانه اجرا شد، اکثر رسانه‌های مجازی و مکتوب را وادار به واکنش کرد و گاهی تبدیل به تیتر یک برخی رسانه‌ها شد.

البته اگر جام جهانی فوتبال را محوریت قرار ندهیم، اثر عقیلی همچون غالب آثار وی اثر ارزشمندی خواهد بود. در واقع این سبک سالار عقیلی است و در سبک خود موفق است. سوال اینجاست: ساز و کار و مقیاس فدراسیون برای سفارش موسیقی چیست که یک سال سلیقه‌ی آن‌ها خواجه امیری و سال دیگر عقیلی است؟! آیا تصمیم سلیقه‌ای برای اتفاقی که متعلق به تمام مردم است و در ایران از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است صحیح می‌باشد؟!

جام جهانی برای تمام هنرمندانی که تیم کشورشان در رقابت‌ها حاضر است، فرصتی‌ست تا با موسیقی بتوانند بخشی از فرهنگ کشور خود را به دنیا معرفی کنند و با هنر خود حامی تیم کشورشان باشند.

در ایران از سالهای پیش هم خوانندگان کشورمان مثل علیرضا عصار، سیروان و زانیار خسروی، فرزاد فرزین، مازیار فلاحی و این روزها هنرمندانی چون فریمن و حتی برخی خواننده های موسیقی رپ این فرصت را غنیمت شمردند و کارهای مناسبی منتشر کردند که با استقبال هم مواجه شد.

منبع اختصاصی آوای فردا