«درد عالم رو کشیدیم! این روزها دردی نبینیم»

وقتی یک اثر موسیقی آرمان‌های واقعی شهدا را ترسیم میکند، شهدایی که به مال مردم خوری و دردهای مردم حساسند!

آوای فردا – جدیدترین اثر امیرعباس گلاب با ترانه‌ای از روزبه بمانی را شاید بتوان به جرعت متفاوت‌ترین آهنگ حماسی دانست که در بین آثار بی‌محتوا و سطحی‌نگر این روزهای کشور، قطعه‌ای صاحب ایده و خط فکری است.

در خصوص جنگ تحمیلی آثار زیادی تاکنون خوانده شده که بیش از هرچیز یک اثر سفارشی مدح از عبارات گزینشی و اغراق‌آمیز بودند ولی وجه تمایز اصلی این اثر جنبه انتقادی آن نسبت به اوضاع فعلی جامعه است.
اثر سینمایی تنگه‌ی ابوغریب که به روایت متفاوت و بدیعی به قسمت‌های کمتر پرداخته‌شده در سینما دفاع مقدس اشاره‌کرده و با استقبال فوق‌العاده‌‌ی مردم همراه شده است.
البته همیشه زمانی که به استقبال از آثار دفاع مقدس اشاره می‌شود ذهن مردم به سمت آثار سفارشی می‌رود.
اما نوع این استقبال از نوع آمارهای فیلم‌های حمایت‌شده توسط ارگان‌های خاص نیست و مردم حساب «تنگه ابوقریب» را همانند حساب شهدا از بسیاری سیاست زدگی‌ها جدا کرده‌اند.

تیتراژ این فیلم سینمایی با صدای «امیرعباس گلاب» و ترانه «روزبه بمانی» غیر از مدح حماسه‌های جنگ و نوع موسیقی متفاوتش به موضوعات جدیدی پرداخته است.
نگاهی به مشکلات جامعه و مرور دغدغه‌های واقعی شهدا، تمامیت ارضی و… موضوعاتی است که هوشمندانه در یک اثر قرار داده‌شده است.

«جونشونو هدیه دادند حال مردم این نباشه!»
فرای اتفاقات هنری اثر «تنگه‌ی ابوقریب» که ملودی، تنظیم مناسب، صدا و تأکید کلمات که همه دقیقاً و اصولی ادا شده مهم‌ترین محتوای این ترانه همان سؤال کلیشه‌ای “جواب خون شهدا اين است؟ ” که البته این بار بر کنسرت و حجاب تمرکز ندارد و بر درد مردم و ناجوانمردی وضع اقتصادی تمرکز دارد.

«واسه این‌که خوردن حق بین مردم جانیافته»
شاید این روزها آن‌قدر شنیدن ارقام نجومی اختلاس و دزدی برای مردم عادی شده که وقتی طبقات عوام مردم درجایی حقی را ناحق می‌کنند کار خود را قبیح و زشت نمی‌دانند و درنقطه مقابل هم مردم به‌عنوان وجدان عمومی هم شخصی را که مبلغ کمی دزدیده باشد سرزنش نمی‌کنند و شاید حتی توجیه کنند.

بغض و خشم امیرعباس گلاب از اتفاقات ناگوار این روزهای کشور که در جواب فداکاری‌های شهدا ادا شده در مصرع دوم‌های آهنگ بغض و ناراحتی خاموش شده کشور است.

«این خاک دست خیلیا نیافته…»
مهم‌ترین نکته‌ای که اگر از تمام شهدا پرسیده می‌شد تمامیت ارضی کشور بود، تمامیت ارضی که این روزها شایعه یا واقعیت در ماجرای سهم ایران در خزر و در ماجرای کشتی‌های چینی خلیج‌فارس و … از آن صحبت می‌شود و همچنین تلمیحی به تصاحب مسئولیت توسط نااهلان اشاره دارد که جزء صحبت‌ها و آرمان‌ها و حتی دیوارنویسی‌های اول انقلاب بود.

«ما هنوزم بعد سی سال وسط ابوقریبیم…»
شروع طوفانی این قطعه که دقیقاً وجه شباهت کشور دردکشیده ما با دوران جنگ است و هنوز بعد از حدود 30 سال از جنگ هنوز دردهای تنگه ابوقریب برای مردم ملموس است.
هنر فوق‌العاده و ایهام و تلمیح‌های بی‌نظیر روزبه بمانی نوید اتفاقات خوب محتوایی را در موسیقی کشور می‌دهد که البته جز این هم انتظاری از این خالق ترانه‌های ماندگار نمی‌رود.