سه نوازیِ نوازندگانی از اسلونی در تالار وحدت

برنامه‌های روز نخست سی و چهارمین جشنواره موسیقی در تالار وحدت با اجرای تریوی امئل پایان یافت.

این تریو متشکل از پیانو، ویلن و چِلو برنامه‌ی خود را با یکی از ساخته‌های موسیقیدان ایرانی، استاد شاهین فرهت آغاز کرد. قطعه‌ی «تریو برای پیانو، اپوس ۹۶» در حضور این آهنگساز اجرا و در پایان تریو امئل مورد تشویق مخاطبان و آهنگساز این قطعه قرار گرفت. اما امئل کار خود را با اجرای قطعاتی از یوهان برامس ادامه داد. قطعاتی که طبیعتا در فضای کاملا رمانتیک قرار دارد. قطعه‌ی «تریو برای پیانو، اپوس ۱۰۱» در گام دو مینور و چهار قطعه‌ی دیگر از این آهنگساز بزرگ آلمانی، پایان‌بخش، بخش نخست این برنامه بود تا این تریو پس از استراحتی کوتاه دوباره بر روی صحنه‌ی تالار وحدت حضور یابند و بخش دوم را با اجرای قطعه‌ای از پیتر کوپاچ پی بگیرد. «ناگزیری» از کوپاچ که در سال ۲۰۰۹ ساخته شده بخش نخست قسمت دوم برنامه‌ی تریو امئل بود و اجرای چهار قطعه از بدریخ اسمتانا در پی آن، بخش دو این برنامه را تشکیل می‌داد. امئل پس از اجراهایی از یک آهنگساز معاصر و یک آهنگساز قدیمی، این ترکیب را در بخش دوم نیز حفظ کرد. امئل پس از اجرای ساخته‌ای از کوپاچ سراغ پدر موسیقی چک یعنی بدریخ اسمتانا رفت. قطعات اجرا شده در قسمت دوم فضای متفاوتی نسبت به بخش نخست و مخاطب را در معرض تجربه‌ی دیگری قرار داد. تریو امئل را پیتر زولتان نوازنده‌ی پیانو، ولوجا بالژالورسکی نوازنده‌ی ویولن و دامیر هامیدولین نوازنده‌ی چلو تشکیل می‌دهند. سوناریته‌ی قابل قبول سازها و تسلط و هماهنگی این گروه در اجرای قطعات و نوازندگی بی نقص هر کدام از اعضای این گروه سبب شد تا قطعات به شدت شنیدنی و قابل تامل باشد. ویژگی‌های آکوستیک تالار وحدت و همراهی مخاطب در این برنامه باعث شد تا انرژی خوبی ما بین هنرمندان و مخاطب رد و بدل شود.