پایان شانزده سال ممنوع الکاری

حسین زمان پس از شانزده سال ممنوع الکاری ، مجوز خود را دریافت کرد

آوای فردا_سایه برین : حسین زمان زادهٔ ۱۸ مرداد ۱۳۳۸ در تهران است. وی هنرمند، خواننده، معاون طرح و برنامه و نیز عضو هیئت علمی پردیس بین‌الملل دانشگاه صنعتی شریف به  فعالیت‌های اجرایی و تدریس در جزیره کیش مشغول بود که از ادامه تدریس و فعالیت‌های هنری او جلوگیری به عمل آمد.
حسین زمان در زندگی خود فعالیت های سیاسی زیادی انجام داده است. در شانزده سالگی، اعلامیه پخش می کرد و مقاله می نوشت. به همین دلیل توسط ساواک دستگیر شد. پس از آزادی برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت، اما پس از شروع جنگ ایران و عراق، به کشورش بازگشت تا در جبهه ی نبرد حق علیه باطل حاضر باشد.
وی با جبهه مشارکت ایران اسلامی رابطه نزدیکی دارد و در  برنامه‌ها وهمایش‌های این حزب اصلاح طلب حضور داشته‌است که از جمله آن می‌توان به اجرا و قرائت دعای کمیل در مراسم دعا برای سلامتی و نیز ابراز همدردی و همبستگی با سعید حجاریان (عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت) در محوطه بیمارستان سینا و خیابان‌های اطراف آن در شامگاه روز ترور حجاریان، اشاره نمود.
حسین زمان ، با کمال تعجب ممنوع الکار شد و با این ممنوعیت ۱۶ سال درگیر شد. وی در مصاحبه ای در باره ی علت ممنوعیتش گفته است : (در زمان مدیریت علی لاریجانی در صدا وسیما نامه‌ مکتوبی به تمامی شبکه‌ها وزیرمجموعه‌ها ارسال شد که تمامی آثار من اجازه پخش ندارد و دلیل آن حرف‌های سیاسی بود که بیان کرده بودم. از ۱۳ سال پیش نیز اجازه فعالیت و تولید آلبوم را ندارم. زمان احمدی‌نژاد هم جلوی همه فعالیت‌های من گرفته شده و هنوز هم ادامه دارد. حتی به کارهایی که خودم بخواهم تولید کنم، اجازه انتشار نمی‌دهند. نمی‌توانم نه آلبوم منتشر کنم نه کنسرت بگذارم و نه هیچ فعالیت دیگری داشته باشم. بعد از سخنان سخنگوی وزیر ارشاد که گفت ما ممنوع‌الکار نداریم به وزیر نامه دادم و گفتم حداقل صداقت داشته‌ باشید و واقعیت را بگویید. دورغ نگویید که ممنوع‌الکار نداریم. پیش از این حدود ۲۸ سال در دانشگاه تدریس می‌کردم. آخرین بار عضو هیات علمی پردیس بین‌المللی دانشگاه شریف بودم. از دو سال پیش هم نامه آمده که حق تدریس ندارم و امروز هم جلوی تدریسم گرفته شده و هم جلوی فعالیت هنری من گرفته شده است. فقط مانده جلوی نفسم را بگیرند.
هم اکنون هیچ درآمدی ندارم و از ذخیره‌ها استفاده می‌کنم. اگر اوضاع بهتر شود می‌توانم بروم در یکی از کافه‌های کیش بخوانم یا تاکسی بگیرم و به عنوان رانننده تاکسی فعالیت کنم. برای فعالیت خود بسیار پیگیری کردم به گونه‌ای که برخی تعجب می‌کنند چرا اینقدر پیگیرم. همین دو هفته پیش به دیدن طالبی (سرپرست دفتر موسیقی) رفتم و بازهم به من اعلام شد که اجازه فعالیت ندارم. گفتم حداقل کتبی اعلام کنید اما هنوز بعد از دو هفته به من اعلام نشده است. من هیچ کار خلاف قانونی انجام ندادم بلکه فقط حرف زدم و ابراز عقیده کردم آن هم در راستای وظیفه هنری خودم بود. زیرا وظیفه هنرمند آگاهی‌بخشی و روشنگری است.)
حالا دوران ممنوع الکاری حسین زمان به پایان رسیده است. وی این خبر خوب را با انتشار متن زیر در صفحه ی اینستاگرامش به مخاطبان خود داد :
( با تلاش زیاد و البته مساعدت آقای ترابی مدیر کل واحد موسیقی وزارت ارشاد که به بنده خیلی محبت داشته اند تا کنون توانسته ام مجوز سه ترانه از نه ترانه ای که برای مجوز انتشارشان به ارشاد داده ام را بگیرم . هنوز برای چند ترانه دیگر از طرف برخی عوامل مقاومت میشود . چنانچه مجوز باقی ترانه ها داده شود برای اجرای زنده اقدام خواهم کرد و امیدوارم این اتفاق بیافتد .
بعد از شانزده سال محرومیت کار سختی پیش رو دارم . تهیه کنندگان کنسرت و اسپانسرها ریسک برگزاری کنسرت برای فردی مثل من را با مسائل و مشکلات و حواشی که در موردم وجود داشته به سختی میپذیرند . بدون حمایت اسپانسرها من خود از عهده هزینه ها بر نمی آیم . از طرف دیگر اصلا علاقه ندارم با فروش بلیط های گرانقیمت روی صحنه بروم . میخواهم اکثر مردم از اقشار مختلف بتوانند در اجراهای من شرکت کنند .
واقعیت تلخ دیگر که از بیان آن نگرانی ندارم این است که غیبت شانزده ساله و عدم برگزاری کنسرت و انتشار آلبوم ، عدم شرکت در برنامه های تلویزیونی و نداشتن فرصت و توان مالی در تولید و انتشار کارهای قابل توجه در طی شانزده سال گذشته نه من را از مردم ولی مردم را از من دور نموده و البته گله و شکوه ای از این بابت ندارم . حال این سؤال برایم مطرح است که آیا برای اجراهای زنده مخاطبین لازم را دارم ؟ سؤال دیگر که برایم وجود دارد این است که با توجه به فضای موسیقی امروز و اصرار من در حفظ سبک کاری خودم آیا میتوانم از عهده مخاطبین و خواسته هایشان برآیم ؟
به هر حال دوست داشتم با توجه به پرسش بسیاری از دوستان در باره اجراهای زنده احتمالی من

در آینده واقعیت های پیش رویم را برای ایشان بازگو کنم .
با همه اینها آرزویم رفتن روی صحنه و دیدن شما عزیزان در اجراهای زنده ام می‌باشد ‌ . در تلاشم تا اگر مساعدت کنند اولین اجرا یم را بصورت خیابانی و رایگان تقدیم نمایم . به امید دیدار .)

منبع اختصاصی آوای فردا