براى هنر و موسيقى بيشتر وقت بگذاريم

براى هنر و موسيقى بيشتر وقت بگذاريم

گفتگويى صميمانه با آرين كشيشى در رابطه با فعاليت هاى وى در زمينه موسيقى

آرين كشيشى را طرفداران گروه كامنت و همچين دوستداران سيامك عباسى و … به خوبى ميشناسند .
غروب يكى از روز هاى ارديبهشت ماه با آرين كشيشى به يك گفتگوى مفصل پرداختيم كه شما را به خواندن اين مصاحبه دعوت ميكنم .
آوای پاپ_دنیاحیدری:
بیوگرافی مختصری از خودتان برای مخاطبین آوای پاپ بفرمایید؟
آرین کشیشی هستم؛ 25 ساله و رشته تحصیلی ام موسیقی است. لیسانس دانشگاه هنر دارم و در این دانشگاه کنت باس کلاسیک خوانده ام. ساز زدن را از کودکی شروع کردم چون در خانواده ای بودم که همیشه با ساز آشنا بوده؛ نه به صورت جدی، ولی از 3-4 سالگی با موزیک آشنا شدم. بعد از 10سالگی نیز نزد یک استاد ارمنی به نام اقای “ادوین هاکوپیان” که الان آمریکا هستند؛ نواختن گیتار را شروع کردم و در 12 سالگی به پیشنهاد پدرم گیتار بیس را اول با آقای “نوریک میساکیان” که یکی از نوازنده های خوب راک هستند و سپس پیش آقای “دارایی” فرا گرفتم.

-اشاره کردید که در دانشگاه کنتر باس خواندید و الان بین “کنت باس” و بیس” کدام برای شما ارجحیت دارد؟
مطمئنا “بیس” ، خب من مجبور شدم كه در دانشگاه کنتر باس بخوانم زیرا دانشگاه فقط دارای سبک کلاسیک است و ما مجبوریم کلاسیک بنوازیم و سازی که به من نزدیک بود کنت باس بود.

-گروه هایی هست که به عنوان نوازنده کنتر باس فعالیت کنید؟
در آلبومی همکاری داشته ام؛ مثلا در آلبوم گروه ” دال ” نوازنده کنت باس بودم یا در کنسرت چند سال پیش “میلاد درخشانی” به عنوان نوازنده کنت باس بوده ام ولی اصولا ساز اولم نیست ترجیح می دهم بیسیست باشم تا کنتر باسیست.

-با چه نوازنده هایی همکاری داشتید؟
زیاد بوده ولی تا آنجایی که خاطرم هست با اقای “مازیارفلاحی” ،”فرزاد فرزین” ،”فریدون آسرایی” ، “حمید حامی” و”سیامک عباسی” که جزو خواننده های پاپ بوده اند و با اکثر خواننده های سنتی هم کار کردم.

-چندین سال است که پروژه ی آرین کشیشی روی صحنه می رود، آیا احتمال دارد که امسال هم این کنسرت برگزار شود؟
بله؛ ما آذر ماه 95 کنسرت داشتیم. تابستان امسال هم احتمال دارد در قالب فستیوالی که موسسه “بارانا” برگزار می کند؛ به روی صحنه برویم. ولی بیشتر تمرکزم بر روی ضبط آلبوم است، که این ماحصل تمام کارهایی است که من انجام دادم. زیرا اعتقاد دارم من کارهایی که می سازم را اول می شنوم و وقتی تمرین می کنیم به یه مرحله پختگی می رسد. سپس امتحانش را زمانی که ما اجرا می کنیم؛پس می دهد. یعنی با توجه به بازتابی که از مردم می گیریم؛ می فهمم که همه چیز درست است. به همین دلیل ترجیحم این است، آهنگ هایی که می سازم؛ برای رسیدن به پختگی بیشتر به صورت زنده اجرا شوند، سپس در قالب یک آلبوم جمع شوند .

-بازخوردی که از این پروژه داشتید چطور بود؟
بحثش طولانی است؛ زیرا موسیقی خاصی است. موسیقی اینسترومنتال تخصصی است؛ یعنی نمی شود انتظار زیادی از آن داشت؛ ولی خب خدا رو شکر نسبت به دو سال پیش جا افتاده است. به هر حال دوستانی کارهای من را پیگیری می کنند و می پرسند: “خبری نیست ؟”،” کنسرت نداری ؟” و این یعنی چیزی ثبت و تصویب شده و این اتفاق خوبی است. همچنین آخرین کنسرتی که داشتیم سولد اوت شدو چیزی که خیلی عجیب بود؛ کم بودن دوست و آ شنا در آن اجرا بود. یعنی این موسیقی مخاطبینی به جز دوستان موزیسین من جذب کرده و توانسته جایگاه خوبی کسب کند.

-شما با گروه کامنت نیز همکاری داشتید ، در شهرستان ها واکنش متفاوتی نسبت به موسیقی راک وجود دارد، شما چه بازخوردی از مردم شاهد بودید؟

با گروه کامنت در شهرستان ها نتوانستیم اجرای زیادی داشته باشیم و یک اجرا در رشت داشتیم. نمیتوانم نظر کاملی بدم ولی حساسیتی نسبت به موسیقی “راک” وجود دارد. در صورتی که گروه هایی به اسم موسیقی پاپ “راک” فعالیت دارند و هیچ اتفاقی نمی افتد ولی حساسیتی به اسم راک وجود دارد. از لحاظ مردم هم هیچ فرقی ندارد چون به همان اندازه استقبال میکنند ولی از لحاظ اجرایی نشد مداوم اجرا داشته باشیم. حساسیت ها هنوز زیاد است.

-یک سری از دوستان، شما را به عنوان نوازنده بین المللی می شناسند؛ درست است ؟
این را من خودم نمی توانم تایید کنم “با خنده”

-خب، این چه حسی دارد که به شما “نوازنده بین المللی” می گویند؟
دو تا حس عجیب دارد ، اول اینکه خوشحال می شوم و دوم اینکه سختی هایی دارد؛ چون انتظارات بالا می رود. یعنی خیلی عالی باشه و خوب کار ارائه بدهی؛ انگار وزنه ای بر روی دوشتان است که باید شما آن را بکشید. یعنی فقط تعریف نیست و باید احساس مسئولیت هم بکنید؛ که کار را سخت می کند. در نهایت امیدوارم اینطور باشد ولی من هیچوقت به شخصه، این حرف را تایید نمی کنم.

-سال 95 از لحاظ موسیقی برای شما چطور بود ؟
از لحاظ موسیقی که سال خوبی بود. نه خیلی خوب! مثلا تجربه تور اروپای”چرا رفتی رو” داشتم که اتفاق خوبی بود. کنسرت خودم در آذر ماه، همکاری با آقای “عباسی” که کنسرت های ایشان اتفاق جالبی بود و همچنین کارای استودیوی زیادی داشتم و قطعه های زیادی ساختم نمی گوم سال خیلی عجیب غریبی بود ولی بد نبود.

-در آخرین آلبوم همایون شجریان شما همکاری داشتید؛ کمی توضیح بدهید؟
آلبوم آخر آقای شجریان موسیقی فیلم “رگ خواب” است با آهنگسازی سهراب پورناظری. داستان به این صورت شکل گرفت که من با سهراب پورناظری با وجود اختلاف سنی، دوستی صمیمی داریم و در همکاری تجربه زیادی داریم از “چرا رفتی” و گروه شمس و کار خودش ” تو خداوند منی” و اعتماد دو طرفه ای نسبت به هم داریم. داستان هم به این شکل بود که سهراب با من تماس گرفت که همچین تصنیفی وجود دارد و می خواهم در قالب “آرایش غلیظ” باشد. اول برای من یک ماکت با صدای خودش فرستاد؛ که من وقتی برای بار اول گوش دادم؛ نفهمیدم. چون خیلی از لحاظ ریتم پیچیده بود و خیلی هم بالا پایین داشت؛ زیرا هم کار جدیدی بود و هم تلفیقی بود. آقای شجریان و سهراب پور ناظر هم حساسیت زیادی داشتند. به این شکل تیتراژ پایانی ای که آقای شجریان خواند را من تنظیم کردم و سهراب هم خیلی کمک کرد. فکر می کنم حداقل استاندارد چیزی که باید باشد را داشت.

-شما قطعه ای به نام ” تشویش” هم منتشر کردید؛ بازخوردش چطور بود ؟
خیلی خوب بود. در حدی که در سایت “موسیقی ما” بازخوردی به این خوبی به کار فیوژن ، اینسترومنتال دیده نشده بود. سپس ویدیویی از این قطعه منتشر کردم و در کل بازخورد خوبی داشت و شاید خوش شانس بودم؛ در کل بازخورد خوبی داشتم. به همین خاطر شاید سینگل تراک منتشر نکردم؛ چون اعتقاد دارم که موزیک اینسترومنتال با موزیک هایی که وکال دارد؛ مقداری فرق می کند. در نهایت باید مجموعه ای باشد که بتوان گفت “شما” چه کار می کنید و نمی شود گفت کار با یک سینگل تراک می گیرد و سالن پر می شود. به خاطر همین حساسیتم را بردم بالا تا بتوانم آلبومم را ضبط کنم.

-خیلی از نوازنده ها هستند که قطعاتی با صدای خودشان منتشر کردند. آیا احتمال دارد در آینده قطعه ای با صدای “آرین کشیشی” بشنویم ؟
نه ، اصولا خوانندگی نمی کنم و به آن فکر هم نمی کنم.
شاید به این فکر کنم که قطعه ای بسازم که خواننده ای بخواند ولی خودم نه! چون فکر می کنم صدای خوبی ندارم.

-سقف آرزوی “آرین کشیشی” چیست ؟
هر کسی در ذهنش ایده آلی دارد که گفتنش سخت است ولی در نهایت کار کردن با بزرگان موسیقی دنیا یا ارائه دادن کاری که واقعا بین المللی باشد؛ یعنی چیزی باشد که بدانم همه چیز درست است.

-آیا حرفی هست که دوست داشته باشید از رسانه آوای پاپ به دوستدانتون بگویید؟
صحبتی که من همیشه می کنم؛ این است که ما همه، در هنر سهیم هستیم که راه درست را برود و موسیقی هم یک شاخه از آن است. همین که مسئوليم بابت فرهنگمان و هرچیزی که برایش وقت می گذاریم؛ باید برای موزیک و هنر بیشتر وقت بگذاریم؛ چه از لحاظ شنیداری، چه توجه و چه مطالعه . زیرا مطالعه یا سواد فقط آن چیزی نیست که در دانشگاه می خوانیم یعنی فرهنگ موسیقی هم جزو چیزهایی است که نمی شود از زندگی حذف کرد و احساس می کنم داریم کمی کم لطفی می کنیم با توجه به موزیک هایی که می شنوم و استقبال هایی که می شود. فکر می کنم موسیقی دهه پنجاه داشت درست پیش می رفت یعنی مردم موزیک پاپی را گوش می کردند که همه چیزش درست بود و همان موزیک را موزیسینی که گوش می داد نیز لذت میبرد ولی متاسفانه الان دوگانگی به وجود آمده نه فقط در موسیقی، در هنر و همه چیگ
فقط پیشنهاد می کنم مقداری بیشتر وقت بگذارند برای هنر، بیشتر فکر کنند و مطالعه داشته باشند و در نهایت آن چیزی که انتخاب میکنند انتخاب خودشان است ولی حداقل خیلی ساده از آن نگذرند.
-برای حسن ختام با یک جمله اسامی و مفاهیم هنری نامبرده را تعریف کنید؟

سیامک عباسی: خواننده خوش سلیقه
کیان پورتراب: آهنگساز درجه یک
موسیقی در ایران: “سکوت عمیق” چه سوال سختی … وضعیت بهم ریخته
آینده موسیقی در ایران: بهم ریخته تر از وضعیت الان “با خنده”.

آوای پاپ برای این موزیسین خوش فکر کشورمان آرزوی موفقیت دارد.
تنظیم: مهناز جامی

منبع اختصاصی:آوای پاپ